şehirden uzakta bazı mevsimler

yorgun bir günün sonuydu, okuyarak dinlendim. mevsimler, cadu'nun rio'da okaliptus ormanlarının ortasında, insandan uzakta inşa ettiği bir barakada aylarca yaşama hikayesi.
çok yalın bir dili var ve bunu sağlayan şey, şehirden biraz uzaklaşmak olabilir gibi geldi; biraz uzaklaşmak, biraz sakinleşmek. belki de ilk defa canım böyle bir uzaklaşma çekti okudukça. bu bana ilginç geldi, çünkü tam bir şehir insanıyım ve insanlardan uzak bir hayat beni hiç bir zaman cezbetmedi.
geçen ay italo calvino'nun görünmez kentler'ini okurken ve satırların altını çizerken dedim ki, evet işte, ben de sadece kentleri tanırım.

belki de okaliptus ormanlarını ve başka bazı ormanları ve dağları da tanıyabilirim.